کشتی «مادلین» و بیداری وجدان جهانی| تلآویو از چه میترسد؟
به گزارش خبرگزاری آنا، در روزهایی که نوار غزه در آستانه قحطی قرار گرفته و میلیونها غیرنظامی فلسطینی زیر بمبارانهای بیوقفه و محاصره کامل اسرائیل قرار دارند، حرکت یک کشتی کوچک از بندر کاتانیا در جنوب ایتالیا شاید بهظاهر نمادین به نظر برسد؛ اما همین حرکت، کابوسی برای دستگاههای امنیتی و تبلیغاتی رژیم صهیونیستی شده است.
کشتی «مادلین»، حامل گروهی از فعالان بینالمللی ازجمله «گرتا تونبرگ» فعال سوئدی محیط زیست، روز یکشنبه با هدف رساندن کمکهای بشردوستانه به ساکنان محاصرهشده غزه، سفر دریایی خود را آغاز کرد؛ سفری که بیش از آنکه تلاشی لجستیکی باشد، اقدامی سیاسی-اخلاقی برای شکستن سکوت بینالمللی است.
ترس تلآویو از بیداری وجدان جهانی
اعلام رسمی ارتش اسرائیل درباره آمادگی «برای برخورد با کشتی مادلین» و تأکید بر ادامه «محاصره امنیتی غزه»، نشان میدهد که تلآویو این مأموریت بشردوستانه را صرفاً یک عملیات رسانهای ساده نمیبیند. واقعیت این است که رژیم اسرائیل از تهدید نظامی علیه این کشتی، نه برای توقف یک کانال کمکرسانی، بلکه برای پیشگیری از تکرار یک پدیده خطرناک بهره میبرد: همبستگی جهانیِ روبهرشد با مردم فلسطین.
حضور چهرههایی، چون گرتا تونبرگ، ریما حسن و فعالانی از چندین کشور اروپایی، بُعد رسانهای و اخلاقی این مأموریت را برجسته کرده است؛ چهرههایی که در جوامع غربی دارای محبوبیت و تأثیرگذاری سیاسی هستند و میتوانند افکار عمومی را علیه حمایتهای بیقیدوشرط از اسرائیل بسیج کنند.
از کشتی موی مرگ تا کشتی وجدان
رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۰ با حمله به کشتی «ماوی مرمره» در آبهای بینالمللی، 9 فعال صلحطلب را به قتل رساند و جامعه جهانی را برای مدتی در شوک فرو برد. امروز، در پانزدهمین سالگرد آن حمله، تکرار این سناریو، برای اسرائیل پرهزینهتر از همیشه خواهد بود. چراکه جهان پس از ماهها تماشای مرگ تدریجی غزه، اکنون آمادهتر از قبل برای ایستادن در کنار مردم فلسطین است.
اتهامزنی تلآویو به این کشتیهای بشردوستانه و برچسبهای امنیتی، نشانهای از ترس رژیم صهیونیستی از سیاسیشدن کمکهای انسانی است. امری که میتواند گفتمان غالب در رسانههای غربی را به چالش بکشد و تصویری از اسرائیل بهعنوان ناقض حقوق بشر ترسیم کند؛ تصویری که حتی متحدان قدیمی این رژیم نیز به سختی میتوانند در برابر آن سکوت کنند.
واکنشهای تند و سردرگم صهیونیستها
از تهدید مستقیم ارتش تا اظهارنظر تمسخرآمیز«لیندسی گراهام» سناتور جمهوریخواه مبنی بر اینکه «امیدواریم گرتا و دوستانش شنا بلد باشند»، میتوان نوعی واکنش عصبی و ناهماهنگ از سوی حامیان اسرائیل را مشاهده کرد. آنچه امروز بیش از همه نگرانکننده است، نه فقط خطر حمله احتمالی به کشتی مادلین، بلکه نهادینه شدن این روایت است که اسرائیل آماده توسل به خشونت حتی علیه فعالان غیرمسلح در آبهای بینالمللی است.
جنبش جهانی علیه محاصره؛ بازگشت اخلاق به صحنه سیاست؟
این اقدام نمادین نشان میدهد که در نبود اراده سیاسی از سوی دولتهای غربی، اکنون شهروندان، نمایندگان پارلمان، فعالان محیطزیست و چهرههای فرهنگی به میدان آمدهاند. گرتا تونبرگ با صدایی که میلیونها جوان در سراسر جهان به آن گوش میدهند، اعلام کرده است: «اگرچه احتمال موفقیت کم است، اما باید مقاومت کرد. باید ایستاد. باید در کنار فلسطین بود.»
این سخنان، نه فقط اعلام یک موضع اخلاقی، بلکه طنین یک جنبش است؛ جنبشی که میکوشد سیاستهای مبتنی بر تحریم، محاصره و نسلکشی را به چالش بکشد و بار دیگر، وجدان عمومی جهانی را بهعنوان یک نیروی سیاسی مؤثر به میدان بازگرداند.
مأموریتی کوچک، مخاطراتی بزرگ برای اسرائیل
با اینکه کشتی مادلین تنها حامل ۱۲ نفر و چند تُن کمک بشردوستانه است، اما پیام آن، سنگینتر از بسیاری از بیانیههای سیاسی رسمی است. اسرائیل به خوبی میداند که یک برخورد خشن با این مأموریت میتواند موج تازهای از خشم، اعتراض و طرد جهانی به همراه داشته باشد.
در حالی که افکار عمومی جهانی بیدارتر از همیشه است، حمله به «مادلین»، دیگر فقط حمله به یک کشتی نخواهد بود؛ بلکه حمله به آخرین بقایای وجدان جهانی است.
انتهای پیام/
